24 НОЯБР - РӮЗИ ПАРАФШОНИИ ОРМОНҲОИ МИЛЛАТИ ТОҶИК

         Дар ҳаёти ҳар давлат рамзҳое мавҷуданд, ки нишонаи ҳуқуқӣ, таҷассуми руҳия, таърих, ормон ва иродаи халқи он ба шумор мераванд. Барои тоҷикон, ки аз гузашта бо фарҳанги ҳазорсолаҳои тамаддун бархостаанд, рамзи муқаддаси давлат - Парчами миллӣ, ба яке аз пояҳои асосии худшиносӣ ва истиқлол табдил ёфтааст. Ҳамасола 24 ноябр, сокинони кишвар ин рамзи муқаддасро бо эҳтироми хосса таҷлил менамоянд, то андешаҳои миллӣ, арзишҳои давлатдорӣ ва ваҳдати ҷомеаро дубора эҳё ва таҳким бахшанд.

Парчами давлатии Тоҷикистон танҳо матои рангин нест. Он ганҷи маънавист, ки дар худ сарнавишти ташаккули давлати муосир, хотираи ҷовидонаи ниёгон ва роҳи муборизаи миллатро ниҳон дорад. Рангҳои он ҳар кадом забони мустақили худро доранд: -ранги сабз - рамзи ҳаёт, умед, сарзамини биҳиштосое, ки дар паҳнои он садҳо дарё, кӯҳҳои осмонбӯс ва заминҳои ҳосилбахш ҷой гирифтаанд. -ранги сафед - таҷассумгари нур, сулҳ, маърифат ва нияти поки мардуми тоҷик, ки дар фазои давлати соҳибистиқлол зиндагии орому созанда доранд. -ранги сурх - рамзи шуҷоат ва далерии фарзандони ин миллат, ки дар тӯли таърих барои озодӣ, шараф ва бақои Ватан мубориза бурдаанд.

 Дар маркази ин матои нодир тоҷи заррин бо ҳафт ситора ҷой дорад: муқаддастарин нишонае, ки решаҳои фарҳангӣ ва таърихии моро муаррифӣ мекунад. Тоҷ ин рамзи давлати устувор ва соҳибихтиёр аст, ҳафт ситора бошад, рамзи комилӣ, камол, бахт ва ҳафт фазилате, ки мардуми мо орзуи пайвастаи онро доранд. Имрӯз, вақте Парчами давлатии Тоҷикистон дар баландтарин сутунҳои пойтахт ва навоҳии кишвар парафшон аст, он на танҳо матоест, ки бо насими саҳар мавҷ мезанад, балки парафшонии ормонҳои як миллати куҳанпоя ва ҷавонрав мебошад.

 Рӯзи Парчам ба мо ёдрас мекунад, ки роҳи устувори давлатдорӣ ҳаргиз осон набуд. Миллат рӯзҳои сангини ҷанг, ноамнӣ ва бесарусомониҳоро гузашта, ба марҳилаи сулҳу субот расид. Дар ҳамин роҳ, Парчам ҳамчун рамзи ягонагӣ неруи маънавиро таҳким бахшид, мардумро муттаҳид кард ва ба онҳо итминон дод, ки Тоҷикистони нав бояд таҳти ҳамин нишонаи муқаддас бунёд ёбад. Ин эҳсос ҳамоно бо ҳар баланд шудани Парчам эҳё мешавад: эҳсоси ифтихор, эҳсоси масъулият ва эҳсоси он ки ҳар як шаҳрванди кишвар дар назди таърих ва оянда вазифадор аст, вазифадор барои ободкорӣ, созандагӣ ва ҳифзи дастовардҳои миллат. Парчам нишонаи эҳтиром ба арзишҳои миллӣ аст.

Вақте мо ба Парчам арҷ мегузорем, дар асл ба худи давлат, ба ҳувияти миллии худ ва ба он ганҷи пурҳимате, ки аз падарону бобоён ба мо мерос мондааст, муҳаббату самимият доштанро нишон медиҳем. Имрӯз Парчам дар мактабҳо, майдонҳо, муассисаҳои давлатӣ ва назди ҳар хонадон ҷой дорад, то ҳар фарди ҷомеа дар зери он худро дар фазои як давлат, як миллат ва як армон эҳсос кунад. Барои ҷавонон ин рамз роҳи ростро нишон медиҳад: роҳи дониш, меҳнат, ватандорӣ ва эҳтироми қонун. Барои калонсолон, ёдрасест аз масъулияти бузурге, ки бар души наслҳои гузашта ва имрӯз гузошта шудааст. Рӯзи Парчами давлатӣ ин як санаи тақвимӣ, ҷашни худшиносии миллӣ ва рӯзест, ки мардум дар гирду атрофи рамзи ягонагӣ муттаҳид мешаванд. Ин ҷашн имкони он аст, ки ҷомеа бо руҳияи нав ба корҳои давлатдорӣ, созандагӣ ва рушди иқтисодиву иҷтимоӣ рӯ оварад. Тоҷикистони соҳибистиқлол имрӯз дар зери ин Парчам роҳи рушдро тай мекунад. Аз сохтмони неругоҳҳои азим то эъмори роҳҳо, аз баланд шудани илму фарҳанг то эҳёи анъанаҳои миллӣ, ҳама бо баракати сулҳу суботе амалӣ мешавад, ки ин рамз онро таҷассум мекунад. Хулоса, Парчам парафшон бошад, миллат сарбаланду шодмон мемонад. Парчам дар назди ҳар як фард гиромӣ бошад, давлат гиромӣ мемонад. Имрӯз, дар Рӯзи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, мо бори дигар эътироф мекунем, ки ин рамз ороиши давлат, пояи устувори ваҳдати миллӣ ва худшиносии тоҷикон аст. Бигзор Парчами мо ҳамеша дар самои беғубор, дар зеҳни бедори ҷавонон ва дар қалби ҳар шаҳрванд баланду муқаддас боқӣ монад. Зинда бод, Парчами давлатии Тоҷикистон! Зинда бод, миллат ва давлати тоҷикон! Ибодуллоҳ Одинаи Мафтун, сармуҳаррири рӯзномаи ноҳиявии "Навиди Балх"-и ноҳияи Ҷалолиддини Балхӣ