ВАҚТ ДОВАРИ ҲАҚ АСТ Андеша:

 Дар шароити имрӯзаи ҷаҳонишавӣ, ки дар ҳайёти ҳаррӯзаи мо ҳар як сонияю дақиқа ҳодисаву воқеаҳои нав рӯй дода аз мо талаб менамояд, ки ба кадом шароите, ки набошад омода бошем. Ин вақт аст ки ба мо довари менамояд, аммо мо онро ҳис намекунем, ки вақти мо ба мисли киштии дар об истода менамояду чун тир меравад. Яъне, муҳимтарин ва қиматтарин неъмати зиндагӣ барои инсон ин вақт аст ва онро бояд ба тавре гузаронид , ки дар оянда бо некӣ ёд шавӣ. Аз ҳар яки мо ба ҷаҳон фақат корҳои нек боқӣ мемонад. Бузурге фармудааст: “Вақти инсон дар ҳақиқат ин умри инсон аст. Агар инсон вақташро на дар роҳи хайру савоб, балки бо ғафлат, беҳудагӣ ва бо орзуҳои ботил гузаронад ва ё беҳтарин фурсатҳои вақташ хоб ва ё бекорӣ бошад, пас марги ӯ барояш беҳтар аз ҳаёташ аст”. Сипас, бо гузашти солҳо сари худро дошта, майна об мекунем: оё дар ҳақиқат ҳам он лаҳзаҳои қимат ва он соату рӯзҳои гузаштаро дуруст сарф кардаем ё не? Вале, афсӯс, ки дигар чизеро тағйир додан ғайриимкон аст, чун вақт гузаштааст.

   Вақти худро сарфи корҳои беҳуда намудан асло касро соҳиби обрӯю эътибор накардааст. Ҳангоме ки аз сомонаҳои иҷтимоӣ баромади президенти Қирғизистон дар асамблеи СММ хондам бовар накардам, ки намоянда аз номи мардуми қирғиз дар чунин минбари ҷаҳонӣ тамоми ҳодисаҳои рухдодаро дар сарҳади Тоҷикистон мо мардуми тоҷикро гунаҳкор ҳисобад. Пеш аз оне ки дар чунин минбар баромадан аввал бояд хуб таҳлил менамуд, чун ки технология имрӯз чунон пешрафт намудааст, ки метавонад ҳар дақиқаи ҳайёти моро таҳлил намояд. Инчунин дар онҷо одамони зинда шоҳиди ҳол ҳастанд. Мақсади имрӯзаи мо тоҷикон таҳқир ё паст задани ягон миллат нест мо хоки аҷдодии худро мехоҳем ҳифз намоем. Мисоли оди ин аст, ки агар ҳамсояи дар ба деворат хоҳад як ваҷаб замини туро аз худ намояд дар ин ҳолат чигуна рафтор мекунӣ? Имрӯз мо низ чунин рафтор карда истодаем, ба ғайр аз ин дар ин хок мардуми бегуноҳ ҳалок шуданд. Аз ҳамин сабаб мо аз ташкилотҳои ҷаҳонӣ талаб менамоем, ки бетарафи нишон надиҳанд, омада дар ҷои ҳодиса ҳама чизро таҳлил намуда, ба ин нофаҳмиҳо хотима бахшанд, на ин ки омада тамошо кунанду бенатиҷа раванд. Ин ҳама нофаҳмиҳо бо мурури замон ҳали худро пайдо мекунанд, аммо мардуми бегуноҳ ҷони худро аз даст доданд. . Ҳар лаҳза дар саҳифаи рӯзгори мо як сатри наве зам мекунад, ки муаллифи он бешак худи мо ҳастем. Дар саҳифаи дигари он чӣ навишта хоҳад шуд, ба худи мо вобаста аст. Биёед, ба қадри ҳар нафас, ҳар лаҳзаи умр имрӯз бирасем ва фаромӯш насозем, ки вақт чун тайёраест дар парвоз, ки сарнишинаш худи мо ҳастем. Вақтро беҳуда сарф накунед, дӯстон. Таваккал кунед, хулоса бароред ва ҳатман муваффақ хоҳед шуд.

Ҷавоҳир Риоева, мудири бахши омор ва маҳзани ягонаи электронии КИ ҲХДТ дар ноҳияи Ҷалолиддини Балхӣ

Сегодня, 11:32