ФИДОЁНИ ВАТАН ТАЛОШ МЕКУНАНД, ХОИНОНИ МИЛЛАТ МЕШИКАНАНД

         «Ҷавонон   бояд  аз  ҳама  табақаҳои  ҷомеа  фаъолтар  бошанд, пешниҳодҳои   созандаро  пешкаш  намоянд,  рамзҳои  давлатӣ, муқаддасоти миллӣ ва дастовардҳои истиқлолиятро ҳифз кунанд, дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоии Тоҷикистони азиз бо неруи созанда иштирок намоянд, амнияти давлат ва шарафу номуси ватандориро муҳофизат намуда, худро аз ҳар гуна хавфу хатарҳои ҷаҳони муосир эмин нигоҳ доранд ва парчамбардори ин кишвари муқаддас бошанд».

Эмомалӣ РАҲМОН Дар замони муосир, ки кишвар ба марҳилаи нави рушди иқтисодӣ, сиёсӣ ва иҷтимоӣ қадам мегузорад, баъзе гурӯҳҳои манфиатҷӯ, аз ҷумла ташкилоти террористию экстремистии Ҳизби наҳзати исломӣ, ки фаъолияти он дар Ҷумҳурии Тоҷикистон қатъиян манъ карда шудааст, мекӯшанд, бо ҳар роҳу васила ҷавонони тоҷикро гумроҳ созанд. Бо истифода аз шабакаҳои иҷтимоӣ мансабхоҳони бадасл мехоҳанд ба мағзшуӣ ва ташвиқи ҷавонон ба амалҳои зиддиқонунӣ ва бетартибиҳои ҷамъиятӣ, аз қабили тазоҳуротҳои бемаънӣ онҳоро даъват намоянд.

 Бо вуҷуди чунин таблиғотҳо хушбахтона, имрӯз ҷавонони тоҷик дорои зиракии сиёсӣ, ҷаҳонбинии васеъ ва донишҳои муосир мебошанд ва ба чунин фитнаву найрангҳо дода намешаванд. Онҳо хуб дарк мекунанд, ки ҳамин гурӯҳҳои ифротгаро буданд, ки дар солҳои аввали даҳсолаи навадум ба миллати тоҷик рӯзҳои талху фоҷиаборро оварда буданд. Он хоиноне, ки худро хизматгори дин нишон дода, мехостанд бо истифода аз номи поки Ислом ба ҳадафҳои шахсӣ ва манфиатҳои хориҷӣ расанд, имрӯз чеҳраи аслии худро комилан ошкор кардаанд.

Вақте ки онҳо натавонистанд ба мақсадҳои разилонаи худ бирасанд, акнун кӯшиш мекунанд, ки зери ниқоби «дифоъ аз ҳуқуқи инсон» ва «демократия» фаъолияти тахрибкоронаи худро идома диҳанд. Имрӯзҳо, ки ҷавонони Тоҷикистони соҳибистиқлол дар фазои оромиву субот таҳсил ва фаъолият мекунанд, вазифадоранд, ба ин гурӯҳҳои манфиатҷӯ ва душманони миллат роҳ надиҳанд ва нагузоранд, то боз кишвар ба бесуботӣ кашида шавад. Сол то сол на танҳо мардуми Тоҷикистон, балки ҷомеаи ҷаҳонӣ низ огоҳ аст, ки барои чунин гурӯҳҳо на арзишҳои динӣ ва на принсипҳои демократӣ ягон аҳамият надоранд.

Онҳо танҳо манфиатҳои шахсии худро пайгирӣ мекунанд ва кӯшиш доранд тавассути фиреб ва таблиғоти бардурӯғ ҷавононро ба доми худ кашанд. Роҳбари ин ташкилоти мамнуъ Муҳиддин Кабирӣ ва ҳаммаслакони ӯ бо ташкили нишастҳо ва пахши изҳоротҳои беасос дар хориҷи кишвар мехоҳанд ҷавононро гумроҳ созанд ва ба хоҷагони хориҷии худ собит намоянд, ки гӯё фаъолияти онҳо идома дорад. Аммо ҳақиқат он аст, ки онҳо дар роҳи нодуруст қарор доранд ва оқибати кори онҳо танҳо шармандагӣ ва нокомӣ аст. Тавре ки дар урфият мегӯянд: «Офтобро бо доман пӯшида намешавад». Имрӯз амалҳои ҷинояткоронаи ташкилоти экстремистии Ҳизби наҳзати исломӣ барои ҳама ошкор гаштааст ва дигар ниёз ба тавзеҳи зиёд надорад.

Мо бояд қадри Истиқлолият, сулҳу оромӣ ва Ваҳдати миллиро дониста, манфиатҳои милливу давлатиро аз ҳама боло гузорем. Барои ҳар як ҷавони тоҷик зарур аст, ки бо дарки баланди ватандӯстӣ ва масъулияти шаҳрвандӣ дар роҳи ободии Ватани азиз саҳми арзандаи худро гузорад. Бо итминони комил метавон гуфт, ки ҷавонони бедордили мо ин ҳидоятҳои Пешвои миллатро сармашқи зиндагӣ қарор дода, барои ободиву пешрафти Ватан камари ҳиммат мебанданд ва бо амалҳои созандаи худ душманони миллат ва хоинону ғаразмандонро шармсор мегардонанд.

Фидоёни Ватан ҳамеша талош бар ободӣ доранд ва аҳдашон сулҳу субот аст. Хоинони миллат бошанд, хилофи он амал карда, аҳду паймон мешикананд ва номи худу Тоҷикистонро доғдор месозанд. Исматзода Кароматулло Исмат, мудири шуъбаи ташкилӣ ва кор бо кадрҳои дастгоҳи раиси ноҳияи Ҷалолиддини Балхӣ