ХИЗМАТ БА ВАТАН-МОДАР ДАЛЕРИЮ ШУҶОАТАСТ
Хизмат ба Ватан яке аз нишонаҳои муҳаббат ба Ватан аст, аммо на ҳар кас ба Ватани худ содиқона хидмат мекунад. Хидмат ба Ватану халқ қарзи ҳар як фарзанди вафодори миллат аст. Ҳар як фард ва ҳар як шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистон бо сарбозонаш мефахрад, зеро на ҳар кас сарбоз шуда метавонад. Набояд фаромӯш кард, ки ба сарбоз 3 чизи аз ҳама муқаддасро бовар кардаанд: Ватанро аз бегонагон муҳофизат намудан, Модари азизу меҳрубонро посбонӣ намудан ва ҳамчунин пойдор намудани сулҳ дар ҷаҳон. Бале, ватанро дӯст доштан, аз он ифтихор кардан, барои ҳимояи он омода будан, ба қадри сулҳу субот, осудагӣ, Ваҳдат ва Истиқлол расидан, шукронаи соҳибватаниву соҳибдавлатиро ба ҷо овардан аз ҷумлаи арзишҳое мебошанд, ки ҷавонони мо бояд дарк намуда, дастури зиндагии ҳаррӯзаи худ қарор диҳанд. Маврид ба зикри хос аст, ки ҳамасола дар қатори дигар ҷавонони шуҷои Ватан, ҷавонони боору номуси ноҳияи Ҷалолиддини Балхӣ низ бо сарбаландӣ ва азму иродаи қавӣ баҳри ҳифзи марзу буми кишвар камари ҳиммат мебанданд.