ҶАВОНОН АМАЛҲОИ ТЕРРОРИСТӢ, ИФРОТГАРОӢ ВА ХИЁНАТРО НОМАТЛУБ ХОНДА, ШАДИДАН                                                      МАҲКУМ МЕКУНАНД!

         Террорист — шахс ё гурӯҳи одамонест, ки барои расидан ба мақсадҳои сиёсӣ, идеологӣ ё мазҳабӣ аз аъмолҳои хушунатбор ва тарсону даҳшат истифода мекунанд. Террористҳо, ба таври умум, барои ба мақсад расидан истифодаи шеваҳои ғайриқонунӣ ва хатарнок, ба монанди ҳамлаҳои хунрез, кӯшишҳои ба вуҷуд овардани тарс ва фишор ба ҷомеа ё давлатҳо, террор ва дигар амалҳои зӯровариро истифода мебаранд. Амали террористӣ метавонад хатар ба ҳаёти инсонҳо, тахриб кардани молу мулк, ё таъсир ба сохтори амниятии кишварҳо бошад. Ба он ҳамлаҳо дар фурӯшгоҳҳо, автобусҳо, фурудгоҳҳо, ё ҳатто ҳамлаҳои киберӣ метавонанд дохил шаванд. Терроризм, дар асл, як воситаи ҷанг нест, балки роҳи баҳснок ва манфии муайянкунандаи мақсадҳои сиёсӣ мебошад, ки бо шеваҳои хушунат ва тарс амал мекунад. Дар бисёр кишварҳо мубориза бо терроризм як масъалаи амиқи амниятӣ ва ҳуқуқӣ аст. Ифротгароӣ ба ақидаҳо, аъмол ва фаъолияти радикалӣ ишора мекунад, ки ба он одамон ва гурӯҳҳои иҷтимоӣ ё сиёсӣ ба ҳадди расидан ба аъмолҳои хушунатбор, зӯроварӣ ё шеваҳои ғайримақсаднок кӯшиш мекунанд. Ифротгароён одатан ба ғояҳои худ бо роҳҳои тундрав ва ё радикалӣ ба назар мерасанд ва барои ноил шудан ба мақсадҳояшон метавонанд таҳдид ба амният ва суботи ҷомеа созанд. Ифротгароии сиёсӣ, мазҳабӣ ё иҷтимоӣ метавонанд ба рафторҳое, ки бо ҳар гуна ташкили хушунат, терроризм ё хушунат ба муқобили дигар гурӯҳҳо ё давлатҳо алоқаманданд, оварда расонад. Аз ҷумла, терроризм ва амалҳои ғайриқонунӣ дар чанд соли охир яке аз шаклҳои асосии ифротгароии ҷаҳонӣ мебошанд. Вобаста ба контекст, ифротгароии сиёсӣ ё мазҳабӣ метавонад назарҳои хеле радикалӣ ва зидди давлати мавҷуда ё ҷомеаи муосирро пеш барад, ки онҳо ба қонуншиканӣ ва хушунат истифодашаванда мешаванд.